Elke dag liepen we langs deze tuin.
Bloemen in alle kleuren van de regenboog en pompoenen zo groot dat je vingertoppen nog net elkaar zouden raken wanneer je je armen er omheen slaat.
De tuin tussen de rivier waar ons tentje stond en de stad waar we koffie dronken.
Waar we lekkere pizza aten en de waar we via de bosjes een groot vervallen gebouw inklommen.
Binnen was het stoffig, donker en koel.
We beklommen de stenen trappen langs muren met opgekruld behang, langs raamkozijnen zonder ramen.
Stiekem waren we gespannen, voor mensen die ons zouden zien of een vloer die zou instorten.
De kelders waren donker, door sommige vloeren zagen we vloer van de kamer er onder lag.
Na een tijdje kropen we weer door het half dicht getimmerde raam naar buiten en kriebelde in elkaars handen toen onze ogen kruisden in de zomer zon.
Mooi <3
BeantwoordenVerwijderen